تحلیل ارزش و الگوی مکانی گونه¬های چوبی در واحدهای بوم¬شناختی (مطالعة موردی: جنگل سردآبرود چالوس)

به‌منظور تحلیل ارزش اهمیت و پراکنش مکانی گونه‌های چوبی در واحدهای بوم‌شناختی، منطقه‌ای به‌وسعت 2/306 هکتار از جنگل‌های سردآبرود چالوس بررسی شد. 84  قطعه نمونه با روش نمونه‌برداری سیستماتیک تصادفی و با سطح نمونۀ 400 متر مربع (20 ×20 متر) برای برآورد پوشش گیاهی و تعیین واحدهای بوم‌شناختی پیاده شد. همچنین پایه‌هایی با قطر بیشتر از 5/7 سانتی‌متر برای تعیین الگوی پراکنش مکانی گونه‌ها، نمونه‌برداری شد. از مجموع قطعات برداشت‌شده 7 واحد بوم‌شناختی توسط نرم‌افزار Pc - Ordination تشخیص داده شد. بعد از محاسبة فراوانی نسبی، تراکم نسبی و چیرگی نسبی و در پی آن محاسبة میانگین شاخص ارزش اهمیت گونه‌های موجود در همة واحدهای بوم‌شناختی، گونۀ ممرز با داشتن بیشترین حد ارزش اهمیت (IV) به‌عنوان گونۀ چوبی غالب شناخته شد. بر این اساس، با توجه به رتبه‌بندی انجام گرفته بر حسب مقادیر ارزش اهمیت، بررسی آماری گونه‌های چوبی ممرز، انجیلی، راش، پلت و شیردار، به‌ترتیب بیشترین مقادیر ارزش اهمیت را به خود اختصاص دادند. بنابراین الگوی پراکنش مکانی این گونه‌ها اجرا شد. نسبت واریانس به میانگین برای گونه‌های چوبی غالب منطقه نشان می‌دهد که گونۀ انجیلی دارای شاخص پراکندگی بیشتری نسبت به گونه‌های غالب چوبی دیگر است و گونه‌های ممرز، راش، شیردار و پلت در رده‌‌های بعدی قرار می‌گیرند. با توجه به شاخص پراکنش که بزرگ‌تر از یک است، الگوی مکانی همة گونه‌های مذکور، کپه‌ای تشخیص داده می‌شود و این نتیجه در مورد شاخص‌های گرین و استاندارد‌شدة موریسیتا نیز صدق می‌کند.